Als jij dit bericht leest, dan vraag jij je misschien ook wel af of jij last hebt van stress. En wellicht ben je ook benieuwd waaraan je stress kunt herkennen. Helaas, in dit bericht zul je geen opsomming vinden van stressgerelateerde klachten. In dit bericht wil ik met name ingaan op de reden waarom stress niet gezien moet worden als noodzakelijk leed, maar als een signaal dat, indien het wordt herkent en erkent, jou kan helpen om jouw échte ambities waar te maken.
Stress is persoonlijk
Allereerst is het belangrijk om je te realiseren dat het ervaren van stress heel persoonlijk is. Want wat voor de een heel stressvol is, is voor de ander niets bijzonders. Dat komt doordat iedereen anders omgaat met (stress)situaties. Het begint met de interpretatie van een gebeurtenis. Een stekende buikpijn leidt bijvoorbeeld bij de één tot de gedachte ‘ik zal wel iets verkeerds hebben gegeten’, de ander denkt ‘gewoon doorwerken, dan gaat het vanzelf over’, een derde denkt ‘als het maar geen darmkanker is’ en misschien ren jij wel gelijk naar de medicijnkast om de pijn te onderdrukken.
Patronen van interpretatie
Wat het ook is en waar jij voor kiest, de ervaring leert dat de meeste mensen bepaalde gebeurtenissen steeds op dezelfde manier interpreteren. Dit noemen we ook wel patronen. Je zou deze patronen kunnen typeren als positief of negatief. Of als goed en fout. Maar net als bij alles in het leven gaat het om het vinden van een gezonde balans. Het mooie is dat onze lichaam continu signalen afgeeft en deze signalen hebben maar één doel, namelijk de disbalans opheffen en de balans herstellen. Deze signalen zijn niet altijd ‘hoorbaar’, maar voor wie goed luistert, wel altijd voelbaar.
Luisteren naar je lichaam
Luisteren naar ons lichaam (voelen) klinkt simpel en dan is het in essentie ook. Dat betekent niet dat het eenvoudig is. Misschien wel net zo lastig als geen aandacht besteden aan bijvoorbeeld kiespijn, terwijl je vergaat van de pijn. Als je écht kiespijn hebt, dan wil je daar het liefst zo snel mogelijk af en heb je geen zin om eerst rustig een boek te gaan lezen. Maar als je een licht zeurende pijn hebt, dan kun je dit nog best onderdrukken met pijnstillers en hopen dat de pijn morgen over is. Diep van binnen weet je misschien wel dat het beter is om naar de tandarts te gaan, maar als je bang bent voor de tandarts, dan moet de pijn eerst groter zijn dan de angst voordat je actie onderneemt.
Stress: de gevaarlijke gewenning
Bij stress werkt het ongeveer op dezelfde manier. Zolang de stress nog wel dragelijk is, neem je geen actie in de hoop dat het morgen beter is. In sommige gevallen zal dit ook zo zijn, maar het ‘nadeel’ van stress is dat je er aan went. Het hoort er nu eenmaal bij (althans dat is wat ons geleerd is). Vaak zie je dat mensen te lang doorgaan en pas (gedwongen) stoppen als het lichaam aan de noodrem trekt. Je hebt dan (onbewust?) langdurig jouw gevoel genegeerd.
Stress bij leidinggevenden
In mijn praktijk ontmoet ik vooral leidinggevenden, zoals managers, directeuren en ondernemers, die (in meer of mindere mate) last hebben van stress. Dat komt vooral door de aard van hun werk. Er worden vaak tegengestelde dingen van hen verwacht. Bijvoorbeeld verantwoordelijk zijn voor lagere kosten, maar tegelijkertijd ook afgerekend worden op een te hoog ziekteverzuim en een te lage productiviteit. Zij moeten vaak bemiddelen tussen verschillende belangen en hebben daardoor een eenzame positie. Tegelijkertijd is deze groep mensen van mening dat stress een geaccepteerd leed is. Het hoort nu eenmaal bij de functie. Soms vinden ze het zelfs een ‘bewijs’, dat ze geschikt zijn voor een dergelijke functie, want hoe meer stress je kunt verdragen (of hoe beter je je gevoel kunt negeren), hoe meer verantwoordelijkheid je blijkbaar aan kunt en des te hoger de waardering. Deze waardering lijkt positief, maar in veel gevallen is het een vicieuze cirkel waardoor je in een negatieve spiraal terechtkomt. Juist ambitieuze (en succesvolle) mensen lopen mede daarom het grootste risico om uiteindelijk onder de stress te bezwijken.
De volgende uitspraak van Boeddha is dan ook typerend: Mensen breken niet omdat ze zwak, maar omdat ze te lang sterk waren.
Als jij je hierin herkent (en misschien is het nog wel belangrijker dat je het erkent), dan kun je dus twee dingen doen. Nog langer negeren of actie ondernemen?
Mijn ervaring is dat degene die tijdig erkent dat stress geen geaccepteerd leed is, maar een waarschuwingssignaal van het lichaam, het uiteindelijk veel langer volhoudt. Als je dus écht ambitieus bent, dan zou ik je van harte willen uitnodigen om te leren naar je lichaam (gevoel) te luisteren.
Natuurlijk is het eng om te doen. Vooral als jij ook nog eens hebt geleerd dat hulp vragen een taken van zwakte is. Maar als jij diep van binnen voelt dat er een andere manier moet zijn, dan nodig ik je van harte uit voor een nadere kennismaking.
Het is vrijblijvend en gratis, maar niet zonder risico! Je loopt namelijk het risico een succesvol én gelukkig leven te creëren met (heel) weinig stress. Als jij dit aandurft, dan nodig ik jou van harte uit voor een gratis inzichtssessie.
Ik zie er naar uit om jou te ont-moeten!
Hartelijke groet,
René Bussink
