Ik denk dat aan de meeste volwassen mensen vroeger wel eens de volgende vraag is gesteld: “Wat wil je worden als je later groot bent?” De meeste kinderen schijnen geen enkele moeite hebben om deze vraag te beantwoorden. Ze vertellen je dan bijvoorbeeld vol enthousiasme: “Als ik later groot ben, dan word ik schooljuffrouw of verpleegster. Of brandweerman, politieagent of misschien wel piloot.” Met name jonge kinderen zijn nog heel onbevangen. En als ze antwoord geven op een dergelijke vraag, dan vragen ze zich ook helemaal niet af of dat realistisch is, of je er veel of weinig geld mee verdient etc. Ze vertellen je gewoon het eerste wat hen te binnenschiet. Kortom, er zit nog geen enkele lading op.
Weet jij vooral wat je NIET wilt?
Nu spreek ik in mijn coachpraktijk regelmatig mensen die een baan hebben (of zijn op zoek naar een andere baan), maar in de meeste gevallen kunnen ze geen antwoord geven op de vraag: “Wat wil je worden als je later groot bent?” Wat ik vaak zie gebeuren is dat ze enigszins van kleur verschieten en me nogal verbaasd aankijken, terwijl ze antwoorden: “Tja, eigenlijk heb ik geen idee, maar ik weet wel wat ik NIET meer wil!”
Nu vormen degenen die ik ontmoet in mijn coachpraktijk slechts het topje van de ijsberg. Meestal zijn het ambitieuze professionals die niet langer genoegen nemen met werk waar ze niet blij van worden én zelf actie ondernemen (vrijwillig of gedwongen). Maar daarnaast is er nog een hele grote groep mensen die werken zien als een vorm van geaccepteerd leed onder de noemer dat je nu eenmaal moet ‘werken’ om geld te verdienen. Deze mensen leven overwegend op de automatische piloot en blijven zitten waar ze zitten in de hoop dat het ooit vanzelf beter wordt. En als dat dan niet gebeurt, dan is dat vooral de schuld van anderen. Van de werkgever, de overheid, de collega’s, de buurman, de buitenlanders, de ‘noem maar op’. In ieder geval in het de schuld van ‘iemand’, maar die ‘iemand’ is meestal niet de persoon zelf.
Wie of wat is schuldig aan jouw situatie?
Voordat je nu direct mij ervan probeert de overtuigen dat er wel degelijk ‘iemand’ schuldig is aan jouw situatie, kun je je ook afvragen of er überhaupt sprake moet zijn van een ‘schuldvraag’. In ons land bepalen rechters of je schuldig bent en ik waag te betwijfelen of je van een rechter gelijk krijgt als je een rechtszaak aanspant omdat jij werk doet waar je niet blij van wordt. De kans is groot dat het antwoord op deze ‘schuldvraag’ is dat je als individu zelf hiervoor verantwoordelijk bent. En hoe moeilijk kan het zijn? Als je het bij je huidige werkgever niet naar je zin hebt, dan ga je toch gewoon ergens anders solliciteren? En dat is dan ook precies wat de meeste mensen doen.
Hoe (on)bevangen ben jij nog?
Maar als we onszelf, als volwassene, de vraag stellen: “Wat wil ik nu eigenlijk worden?”, dan zorgt dat ervoor dat we in de meeste gevallen tot de pijnlijke conclusie komen, dat we ondertussen allang groot zijn, maar nog steeds niet écht weten wat we ‘later’ willen worden. Zolang onze carrière zich redelijk voorspelbaar ontwikkelt, is dit ook niet zo erg. Je houdt jezelf dan gewoon voor, dat als je later eenmaal met pensioen bent, dat je dan nog genoeg tijd het om te doen wat je écht leuk vindt. Ik verbaas me er nog steeds over dat ons volwassen verstand genoegen neemt met deze uitleg en dat we ondertussen gewoon op zoek gaan naar een zelfde soort baan, zonder daarbij onze échte verlangens serieus te nemen.
Het probleem is namelijk dat jij jezelf overal mee naar toeneemt. Je kunt wel van baan veranderen, maar dat betekent nog niet persé dat er iets wezenlijks verandert. Vaak ga je namelijk op zoek naar hetzelfde soort werk. Natuurlijk zijn er positieve uitzonderingen. Mensen die het roer 180 graden omgooien en gaan doen waar ze écht blij van worden. Maar iets doen waar je écht van blij van wordt én daarmee ook nog een goed inkomen verdienen, blijkt voor de meeste mensen een utopie. Het blijft (in het beste geval) bij dagdromen en zodra we onze écht verlangens serieus gaan nemen, roept onze ratio ons tot de orde. Zo onbevangen als we waren toen we nog kinderen waren, zo ‘bevangen’ zijn we als volwassenen.
Wat zou jij het liefst willen zijn?
In veel gevallen moet er eerst iets ‘schokkends’ gebeuren, voordat we dit inzien. Bijvoorbeeld dat je na 30 jaar trouwe dienst te horen krijgt dat je baan komt te vervallen. Of dat jouw pensioenleeftijd toch nog iets verder wordt opgerekt. Of dat je lichaam ruim voor het beoogde pensioenleeftijd opgebrand raakt. Waarom wachten we met z’n allen op later, terwijl het maar zeer de vraag is of later beter is dan nu. De meesten van ons weten (onbewust) dat als het gaat om datgene wat er écht toe doet in jouw leven, er helemaal geen later bestaat. En toch richten we ons hele leven in op ‘later’.
Daarom is het nu een mooi moment om jezelf eens een iets andere vraag te stellen, namelijk: “Wie wil jij zijn, nu je groot bent?” Kijk jezelf aan in de spiegel, terwijl jij jezelf deze vraag stelt. En vind je het dan nog steeds lastig om deze vraag te beantwoorden, stel jezelf dan eens de volgende vragen: “Wat zou jij het liefst willen bijdragen aan deze wereld?” Of: “Hoe wil je worden herinnerd?” Of: “Wat zou jij in jouw leven als eerste veranderen als jij het voor het zeggen zou hebben?” Ik hoop van harte dat deze vragen ervoor zorgen dat je weer iets van die kinderlijke onbevangenheid kunt voelen en jou inspireren om hiermee aan de slag te gaan. Natuurlijk is dat best een beetje spannend, dus het enige dat je nu nog nodig hebt is een beetje moed.
En? Heb jij de moed?
Durf jij ervoor te kiezen om degene te worden die je altijd al wilde zijn? En heb jij de moed om te doen wat voor jou goed voelt? Zet dan nu de eerste stap en vraag direct mijn gratis E-boek aan.
Ik wens je alvast heel veel leesplezier en mooie inzichten toe en hopelijk ervaar je na het lezen van het E-boek voldoende zelfvertrouwen om een vervolgstap te zetten. In ieder geval wens ik jou alle goeds en hopelijk kun jij over enige tijd volmondig beamen dat jij eindelijk de persoon geworden bent die je altijd al had willen zijn.
Hartelijke groet,
René Bussink
Coach & Sparringpartner voor moedige mensen
