Een tijdje geleden kwam ik in contact met een ambitieuze dame die was vastgelopen in haar baan en geen andere oplossing meer zag dan ermee te stoppen. Ze had al van alles geprobeerd om ervoor te zorgen dat ze haar werk kon blijven doen, maar iedere keer werden gemaakte afspraken door haar baas veranderd en dat frustreerde haar ontzettend. Tijdens een gesprek met de HR-adviseur, waarbij ze haar besluit om te vertrekken kenbaar maakte, adviseerde deze om in gesprek te gaan met een coach.
Gooi jij het bijltje er ook bij neer?
Tijdens de gesprekken die ik met haar voerde, werd duidelijk dat ze altijd ontzettend haar best deed om te voldoen aan de verwachtingen van haar baas, maar dat ze ondanks de goede resultaten die ze behaalde, nooit het gevoel kreeg dat ze hiervoor werd gewaardeerd. Ieder gesprek met haar leidinggevende liep uit op een zinloze discussie en het lukte haar maar niet om op een constructieve manier een gesprek te voeren. Tijdens het zoveelste (in haar ogen zinloze) gesprek uitte ze haar frustratie en tijdens het weglopen riep ze: “Ik stop ermee!”, terwijl ze haar leidinggevende in verwarring achterliet.
Vind jij jouw werk nog leuk?
Tijdens één van onze gesprekken vroeg ik haar of ze haar werk nog leuk vond. Haar antwoord was een volmondig: “Ja!” Ze vertelde dat ze haar werk heel leuk en uitdagend vond, maar dat ze zich geblokkeerd voelde door haar leidinggevende. Ze zei letterlijk: “Als hij zich nu maar gewoon aan de afspraken zou houden, dan zou er niets aan de hand zijn.” Nadat ze dit had gezegd, vroeg ik haar of ze zich teleurgesteld voelde. Ze keek me met vragende ogen aan en vertelde mij dat ze zich dat niet kon herinneren. Ze vond zichzelf juist een heel positief ingesteld persoon en bij tegenslagen pepte ze zich snel weer op. Ook anderen roemden haar voor haar ‘aanstekelijke optimisme’. Hoe ons gesprek verder verliep, laat ik even in het midden, maar de essentie deel ik hier graag.
Worstel jij met een onoplosbaar probleem?
Als je jouw werk leuk vindt, maar toch je baan opzegt (of dit regelmatig overweegt), dan worstel je met een ogenschijnlijk onoplosbaar probleem. Als jij dit herkent, dan heb je waarschijnlijk gedurende lange tijd heel veel energie besteed om dat probleem zelf op te lossen. En dan is de kans groot dat je na de zoveelste mislukte poging ‘verstandelijk wordt gedwongen’ om een keuze te maken. Het ‘frustrerende’ is dat een keuze die je met je verstand onder druk moet maken, zelden een verstandige keuze is.
Wat hebben mijn emoties hiermee te maken?
Ook al geeft het maken van een beslissing je tijdelijk een gevoel van opluchting, ergens blijft er een knagend gevoel over. En dat knagende gevoel verdwijnt niet vanzelf. Zelfs niet als je een andere baan vindt. Sterker nog, in de meeste gevallen zal je binnen afzienbare tijd weer geconfronteerd worden met hetzelfde probleem. De omgeving waarin je gaat werken kan dan wel anders zijn, de situaties waarin je onbewust verzeild raakt blijven zich herhalen. Dit komt omdat je nog niets wezenlijks in jezelf hebt veranderd. De reden hiervoor is dat dat ‘wezenlijke in jezelf’ niet communiceert via jouw gedachten, maar via jouw emoties. En dan in het bijzonder emoties die wij als ‘negatief’ betitelen.
Als jij niets verandert, dan verandert er niets?
Als jij niets verandert, dan verandert er niets. Deze uitspraak gebruik ik vaak, maar deze is niet helemaal compleet. Ik zou eigenlijk moeten zijn: “Als jij niets wezenlijks verandert, dan verandert er wezenlijk niets.” Vaak zijn we in ons leven zo gefocust op het voorkomen van iets, dat we niet in de gaten hebben dat we daardoor juist precies datgene creëren waar we het meest bang voor zijn. Het enige signaal dat we vaak krijgen is een onbestemd knagend gevoel, maar omdat het ons niet lukt om de vinger op dit knagende gevoel te leggen en het op te lossen, blijven we doen, wat we geleerd hebben om te doen. En dat is nog harder werken (en uiteindelijk in een burn-out terechtkomen) óf het bijltje erbij neer gooien (om na enige tijd te moeten concluderen dat het verleden zich herhaalt). Beide scenario’s lossen ‘het probleem’ niet op, maar wat dan wél?
Wat is dan de oplossing?
Veel mensen kennen de uitspraak: “Als je blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.” Dit veronderstelt dat je, als je een ander resultaat verlangt, iets anders moet doen. Maar wat is dat ‘iets anders’ dan? Als je dat wist, dan had je het waarschijnlijk allang gedaan. De oplossing kan heel simpel zijn; tenminste als je bereid bent om toe te geven dat je blijkbaar ‘iets’ verkeerd doet. Dit toegeven vraagt om moed. De moed om te accepteren dat het tijd is om iets nieuws te leren.
Heb jij de moed?
Alleen de gedachte aan iets nieuws leren kan er al voor zorgen dat je het niet doet, omdat je bang bent om te falen. Laat me je daarom geruststellen. Je kunt niet falen, hooguit iets leren. Om jou hiermee te helpen, heb ik een E-boek gemaakt. In dit E-boek vind je 3 vragen die jou helpen om inzicht te krijgen in dat ‘iets wat jou nu nog belemmert’ en wat je kunt doen om dit ogenschijnlijk onoplosbare probleem voorgoed op te lossen.
Als je bereid bent om de vragen vanuit je ‘onderbuik’ te beantwoorden, dan geven ze je heel veel inzicht. Vanzelfsprekend kun je er ook voor kiezen om deze vragen vanuit je verstand te beantwoorden. Als je dat doet, dan zal het je weinig opleveren. Ik hoop dan ook van harte dat je de moed hebt om ‘tijdens het beantwoorden van de vragen’ je bang te voelen en het toch te doen.
Ik wens je alvast heel veel mooie inzichten:-)
Hartelijke groet,
René Bussink
